Het begon al met een grap en laat ik daar maar op inhaken.

In de presentatie van Eric Reneerkens @draadlok is een tijdlijn opgenomen en daar ben ik als onderdeel van ‘de verloren generatie’ zoals het ‘hoort’ helemaal weggevaagd.EricReneerkens

Nu had ik na de presentatie van Michiel Maes @PolLimburg al de nodige zelfrelativering en humor opgebouwd. Dus daar kon ik, en een grappende Jac Scholtes, de nodige waardering voor in de groep gooien. Niet met de smartphone in de hand geboren maar toch (mede) initiator van een Social Media Club zijn, werpt toch een schaduw vooruit nietwaar!

Nu is Eric overigens ook niet met die smartphone in de hand geboren maar wel getogen met een moeizame inbelverbinding via een module naar internet. En zoals vaker datgene dat moeizaam verkregen wordt, leidt tot fascinatie.

Master of Arts mag hij zich dus momenteel noemen met een passie voor geschreven pakkende oneliners op in elkaar geshopt beeld. Social design dus dat dient om de actuele aandacht te verklaren van de grote Brands.

De actualiteit wordt immers op de voet gevolgd en natuurlijk wil je als groot merk je betrokkenheid etaleren in een effectief gebaar. Ook hier is humor de leidraad en onverwachte woordgrappen. Kom er maar eens op!

En dat is iets wat veel mensen inmiddels verloren zijn, ‘creativiteit’ genaamd. Een beetje rond het object dwarrelen en spelen met mogelijkheden. Eric is dan ook ontwapenend en hardwerkend. Dat is een niet te onderschatten eigenschap in de huidige creatieve sector want het regent namelijk niet bepaald opdrachten. Nee, sterker: ‘een opdracht moet je winnen’.

Als telg uit de power flower tijd schiet ik dan toch altijd weer in een kramp, want Kunst, cultuur en design was in die generatie een gemeenschappelijk verkregen goed. En niet iets wat je uit de prijzenkast moest weg zien te slepen. Daarmee hebben we dan ook meteen ’the clash of generation’ op de tijdlijn te pakken. Een persoonlijke afkeer van het voortdurende prestatiemodel en een aandoenlijke gelijkmoedigheid onder de generatie Y die zich dit model gewoon lankmoedig aan laat leunen. De verklaring is deels te vinden in het artikel onder de link.

Onverwachte ideeën dus en daarmee is Eric een goedlachse en vriendelijke vertegenwoordiger van een generatie die hard knokken voor aandacht als normaal ondervindt. Een beetje een andere conclusie dus dan de meesten uit voorgaande generaties zullen hebben binnen persoonlijk domein.

Wat een avondje social media in real time contact toch niet allemaal naar boven kan halen.

En dat er veel te leren en te lachen valt als je maar inhaakt op de ‘echte’ verschijningsvorm.

Anki Raemaekers

Menselijkheid wordt toch echt door humor en relativering bepaald.

Social media is een niet weg te denken en fantastisch portaal om ‘de dingen des levens’ met elkaar te delen. Alleen dat leven en wat de norm van uiting daarin is, mag een levensgroot grijs gebied genoemd worden. Waarin de mist vaak maar niet wil optrekken getuige de vele misverstanden naar aanleiding van geposte beelden, teksten, meningen en ronduit onbeschofte uitingen.

Het mag dan ook een moedig experiment genoemd worden dat gezagdragers als politie agenten de ruimte krijgen om naar eigen inzicht een Twitter- of Facebook account te beheren. Voorzien van alle officiële beeldmerken van deze instantie en met een monitoring die meer vluchtige wind langs laat waaien dan boven op de haverkist te zitten.Real live politieserie Limburg

Natuurlijk wordt agenten aangeleerd wat absoluut niet kan en mag, maar…….er is verdomd veel begrip voor menselijk falen hierin.

En dat laatste was enorm verfrissend om tegen te komen en voor de generatie waar ik toe behoor een regelrechte eyeopener. Geen dooie dienders en machtswellustelingen maar een bevlogen groep mensen van allerlei kleur, die met de nodige humor ook hun eigen fouten onder ogen zien.

En sommige dingen zijn echt hilarisch in al hun eerlijkheid. En nu kom ik aan bij een stukje in dit leven dat je niet over social media delen kunt. De vertrouwelijkheid van een open gesprek in een groep. De verklaring met voorbeelden van missers, stommiteiten en ronduit blunders.

En juist daar de pet voor af. Dat @PolLimburg in de persoon van Michiel Maes met zoveel vertrouwen en zo integer een social media beleid van – toch een kwetsbare beroepsgroep – in een perfecte presentatie voor het voetlicht weet te brengen. Is een meer dan gemiste kans voor al die mensen die denken ‘oh, ik lees het morgen wel in de krant of op social media’. Want juist dan mis je de humor, de zelfrelativering, het diep menselijk inzicht en de intense betrokkenheid met het toelaten van persoonlijk inzicht. Om toch elke dag weer een bombardement aan eventualiteiten te kunnen handelen.

De praktijk @politieweert in de persoon van Rob Litjens staat met twee benen vast aan de grond. Want die praktijk heeft natuurlijk de nodige uitdaging in een andere vorm. Mondige burgers – die op social media al helemaal geen blad voor de mond nemen – coördinatie van betrokken burgers in App – groepen, veiligheid en de eigen persoon. Een complexe uitdaging op meerder platforms dus.

Na een complete twitter #SMC0495 aanval heb ik gisteren ook kennis gemaakt met @PolWeertZuid en @BuurtWeertzuid waar een goed systeem loopt tussen politie en burgers. Dit heeft al enkele misdrijven voorkomen en schijnt er goed te werken. De grootste uitdaging binnen zo’n systeem is wel dat er ’te ijverige burgers’ tussen zitten. Dat wekt ergernis bij anderen en hier moet de gezagdrager dan toch weer optreden en voor het belang van de groep gaan. Want wat moeizaam opgebouwd is, is ook zo weer verspeeld.

Ik had U dus gegund om aanwezig te zijn, want we hebben zelden zo’n ontspannen en informatieve avond gehad met de lach op de juiste plaats.

Ga de live serie ‘Robuust blauw’ op internet volgen zou ik zeggen. Maar beter. knoop gewoon eens een praatje met de wijkagent aan, U zult versteld staan. Ook alle eer dat ze hierin een voortrekkers rol durven spelen want voor je het weet krijg je een soort van ‘Flikken Weert’. Of zoals Michiel Maes grapte ‘straks gaan ze ons te aardig vinden, de politie als nationale teddy beer’. Dodelijk voor het gezag.

Mooi dus deze diep menselijke balancering tussen uniform en individu.

In mijn enthousiasme is deze blog van dusdanige omvang dan ik @draadlok zo meteen in een volgend blog op het podium hijs.

Anki Raemaekers